KİTAP LİMANI

Sufi Diyarından Hikayeler , altı mutasavvıfın - Hallac, Ebu Said, Feridüddin Attar, Hakim Nizami, Mevlana Celaleddin Rumi ve Abdurrahman Cami- hayatlarını anlatan ve eserlerinden örnekler veren bir kitap. Padişah ile Cariye   Bu ilginç hikayeden nasıl bir ders çıkarılabilir sizce? Açıkça, dış görünüş için duyulan hiçbir aşk gerçek ve ebedî değildir. Sonunda mutlaka yok olacaktır. Fakat bu mesaj, yani 'aşk geçicidir'den öte de birşeyler bulunabilir Rumi'nin bu öyküsünde. Sufilere gönderilen daha derin anlamlar aşağıdaki semboller sayesinde belki daha anlaşılır olacaktır:   Padişah: Ruh   Padişahın arkadaşları: Aşk   Cariye: Kalp   Saray tabipleri: Akıl   Taraf-i ilahiden gönderilen tabip: Mürşid-i Kamil (Şeyh)   Kuyumcu: Nefis   Tabibin adama verdiği ilaç: Nefis terbiyesi   İnsan ruhu ve arkadaşı kalbi tevhid noktasına getirmek için bir üst dünyadan iner. Ruhun amacı, kalbi kuşatmak, Allah'ın sır...

NURLAR HAZİNESİ (MİŞKÂTÜ’L ENVÂR) Mişkâtü’l Envâr fî mâ Ruviye anillâh mine’l Ahbâr  İbn Arabi tarafından derlenmiş nadir hadis kitaplarından biridir. O burada özellikle sadece  Kudsî  hadislere, yani Hz. Peygamber (as)’ın ifade ettiği, doğrudan bizzat Allah’a ait sözlere yer verir. Bu sebeple İbn Arabi onlara  Ahâdîs-i ilahîyye  yani “İlahi Hadisler” ismini verir. Bu hadisler onun eserlerinde bol bol zikredilmiş ve yorumlanmıştır. Onların bir araya getirilmiş olması, hadisler içerisindeki özel mevkilerini gösterir.  Bu yazı  Muhammed Valsan ’ın kitaba yazdığı giriş bölümünden aktarılmıştır. Kitapta yer alan bazı hadisler: 4.Hadis Enes b. Mâlik nakleder: Resulullah (as) oturmakta iken birden bire dişleri görünecek şekilde güldüğünü gördük. Ömer sordu: “Anam babam hakkı için söyle ya Resulallah, seni güldüren şey nedir?” Hz. Peygamber (as) cevap verdi: - Ümmetimden iki kişi, izzet sahibi olan Rab Teala’nın huzurunda diz çö...

"Evet, onlar da insandır! Pavlenko'lar, İvan'lar, Kostyürk'ler, Vasil Dimitroviç'ler, Stepan'lar, belki bunu gülünç görecekler; ama nasıl görürlerse görsünler, ben eserimiz tekrar sakin bir dua ile bitirmek istiyorum. Romanımı kapatırken: "Tanrım!" diyorum. "Onlar da insan!" Acı onlara! Kendileri gibi, başkalarının da insan olduklarına inandır onları!" Ötekiler, o hayvan gibi sürülüp götürülenler... Onlar da insandı." Onlar da İnsandı Cengiz Dağcı