Maârif
"Hidayet eyle bizi doğru yola" dedim. Ey Allah, benim her cüzümü nimetlerle hoşluk ve rahatlık şehrine ulaştır ve her cüzüme binlerce hoşluk kapısı aç. Doğru yol odur ki; hoşluk șehrine ulaştırır ve eğri yol odur ki; hoşluk şehrine ulaştırmaz. (s. 17, 1. Fasıl) Bu cihanda eğer bana Allah'ı görüp görmediğimi sorarlarsa, derim ki ben kendim göremiyorum çünkü "Beni katiyyen göremezsin" (7/143) der ama O kendini gösterdiğinde görmeyip de ne yapayım? (Vallahualem) (s. 18, 1. Fasıl) Allah'tan bütün muradım Allah'tır. (s. 18, 2. Fasıl) Dedim: Ey Allah, beni kendinden uzaklaştırma zira her bela senden uzaklaşmadadır. (s. 21, 5. Fasıl) Tekrar baktım iki şey gördüm. Birisi muhabbetle Allah'ı tazimdir ki bu istenendir ve Allah'ın hoşuna gidendir ve hayattır. Öbürü muhabbetsiz tazimdir ki istenen değildir ve Allah'ın hoşuna gitmeyendir. Şimdi her ne vakit Allah bana zikretmek, nazar etmek, tazimde bulunmakla hayat nuru ve neşesi verse bundan anlarım ki...