KİTAP LİMANI

Altını çizdiğim satırların/paragrafların yanı sıra içerik (index) kısmını da aşağıda paylaştım. Kitabı okumamış olanlar o kısımda gözlerini kapasınlar ya da bakmasınlar :) Not: Altını çizdiğim satırları eklemeye devam edeceğim... İnsanları severdi Alyoşa: Öyle anlaşılyor ki, ömrünce inandı insanlara, gene de hiç kimse günün birinde ahmak, saf bir adam gözüyle bakmamıştır ona. Davranışlarında insanları yargılamak istemediğini, onları suçlamak görevini üzerine almaya yanaşmayacağını, ne olursa olsun onları suçlamayacağını belirten bir şey vardı. Hatta çoğunlukla pek üzülüyorsa da, kimseyi suçlamadan, her şeyi hoş karşılıyordu sanki. Üstelik bunda o denli ileri gitmişti ki, hiç kimse şaşırtamaz, ürkütemez olmuştu onu. (s. 40) Hiç kin tutmazdı. Bir saat sonra, ona hakaret eden arkadaşının ortadan sorduğu bir soruya hemen atlarak yanıt verdiği, ya da kendisinin gidip, aralarında kötü hiçbir şey geçmemiş gibi içtenlik, sevgi dolu bir tavırla onunla konuşmaya başladığı olurdu. Hem bunu, kendi...

  ​ Sen de seksen yaşına gelirsen, göreceksin ki insan bu yaşta kendini eylül sonunda bir yaprak gibi hissediyor. (s. 15) Akmayan gözyaşları kalpte birikirler, zamanla kabuk tutarlar ve kirecin çamaşır makinesini tıkaması gibi kalbi tıkayıp felç ederler. (s. 16) Sana zaman yitirmenin hiç de kötü bir şey olmadığını hatırlattığım zaman müthiş irkiliyordun. En çok da, hayatın bir koşu değil, hedefi vurmak olduğunu söylediğimde dehşete kapıldın: önemli olan zamandan tasarruf değil, bir hedef bulmaktır. (s. 21) Amerikan Kızılderililerinin şöyle bir deyişi varmış:  "Bir insanı yargılamadan önce gökte üç ay eskiyinceye dek onun mokasenlerinde yürü."  O kadar hoşuma gitti ki, unutmamak için telefonun yanındaki not defterine yazdım.  Dışarıdan bakınca pek çok yaşam yanlış, mantıksız, delice görünebilir. Dışarıda kaldığın sürece insanları ve ilişkilerini yanlış yargılayabilirsin.  Yalnızca içinden, yalnızca gökte üç ay değişene dek onun mokasenleri içinde yürüyerek, dürtü...