KİTAP LİMANI

​Hz. Mevlana'nın oğlu Sultan Veled Hz.lerinin Velednâme isimli mesnevisi. Başucu kitaplarımdan biri oldu. Mesnevi'nin nefesini bu kitapta da buldum.  Gök ve yer bir gün sona erecek. Eğer hızlı koşan bir atın varsa, koştur çabuk o sona doğru! Çünkü bu cihan geçici bir ikametgâh, eğreti bir konaktır, öte âlem ise ruhlarımızın sarayıdır. (s. 22) İnsan, bir kere annesinden, ikinci kere de kendi bedeninden ve kendi varlığından doğmalıdır! Vücut, bir yumurtaya benzer. İnsanın özü, o yumurtanın içinde, aşkın sıcaklığıyla, bir kuş olmalıdır! O zaman bedeninden kurtulacak ve mekânın ötesindeki ebedi ruh âlemine kanat açacaktır. Eğer iman kuşu, onun varlığından doğmazsa, bir düşüğe (düşük cenine) benzer o. Çünkü bu dünyada kör olan, ahirette de kör olur. (s. 23) Öte âlem sonsuz nurlar ve sevinçlerle, bu âlem ise geçici karanlıklar ve ıstıraplarla doludur. (s. 26)  Allah güzeldir ve O güzelliğe tecelli eder. O'na layık olan sadece hayırdır, iyiliktir. Şüphesiz ki iyi iyiye doğru gider...

​ Mevlana ile Bir Ömür kitabında Şefik Can merhum ile yapılan söyleşiler yer alıyor. Su gibi akıp giden bir kitap. Nazenin hatırlar dolu.  Başkalar nasıl düşünürlerse düşünsünler, bizim Hz.​ Mevlâna'nın hudutsuz müsamahasına güvenerek, hiç kimseyi​ düşündüklerinden, hissettiklerinden ve yaptıklarından k​ı​namaya​ hakkımız yoktur. Şunu da biliyoruz ki, Mevlânâ'dan sonra onun​ adına kurulan Mevlevilik'te çok geçmeden iki yol ayrımı belirmişti. Bunlardan birisi, tam babasının yolunda, șeriata sımsıkı bağlı,​ zahid Sultan Veled Hazretlerinin yolu, öteki kayda kuy​u​da sığmayan, neşeli, coşkun, rindâne ​e​dalı olduklarını söyleyip Șems-i​ Tebrizi'ye uyduklarını iddia edenlerin yoludur. Veled kolunu​ "Mevlevi yobaz", Şems kolunu da "Mevlevi rindi' diye adlandıranlar da var. Bu görüş, herkesin meşrebine, zevkine, anlayışına​ göredir. Hem a​ş​ık, hem rind, hem coşkun fakat aynı zamanda​ yaşadığım müddetçe Kur'ân'ın kuluyum diyen ve sabahlara kadar​ ib...

Hz. Mevlana'nın hayatı ve eserleri üzerine özet nitelikte akıcı bir kitap... Bir zamanlar göklerde vardı bir güzel yurdun. O tertemiz ülkede yaşıyordun ve hürdün. Yere indin, topraktan bir sûrete büründün, Aslını unuttun da tene bağlanıp durdun. (s. 136) Babas ı , onu hep "Hudâvendigâr " diye çağırır. Sahip   ve efendi anlamına gelen bu isim, ona, babasının hedi yesidir.   Belh'in evleri kerpiçten, damları da düz toprak dam lar. Celâleddin, güzel havalarda damlara çıkar, orada   ders çalışır. S ı cak yaz gecelerinde, halk damlarda yatar.   Gündüzleri de çocuklar, orada oyun oynarlar. Yine bir gün, damda, yaşıtlarıyla oynarken, çocuklardan biri, arkadaşına, "Gel seninle bu damdan ötekine at layalım." dedi, bunun için bahse tutuştular. Celâleddin, onlara, "Bu sizin dediğinizi, kediler ve köpekler de yapar. E ş ref-i mahl u kat olan insanın böyle șeylerle uğraşması yakışık alır m ı , yazık değil mi? Eğer rûhanî gücünüz ve gönülden isteğiniz varsa, haydi g...

Tezimizi șöyle bağlayalım: Ibn Arabî ile Ibn Teymiye İslâm düşüncesinin iki mühim simasıdır. Asırları peşinden sürükleyen bir güçleri vardır. Bu kadar büyük hareketlerin ​  yönlendiricisi olmak sıradan bir iş değildir. Dolayısıyla bazı konularda insan olmaları sebebiyle hata yapmışlardır. Bazı görüş ve tesbitlerinde hata ile iç içedirler. Fakat hiçbiri de kafir değildir. Hiçbiri hatasız değildir. Dolayısıyla "taassub çukuru" her iki kanat için de sözkonusu olabilir. Ibn Arabî, düşüncesindeki vüs'at sebebiyle Müslüman olan olmayan düşünürlerin dikkatini çekerken İbn Teymiye de -önsözümüzde temas ettiğimiz gibi-çağdaş İslâmcı hareketlerin hemen hepsinin belli seviyede fikrî lideri durumundadır. Yedi sekiz asır önce yaşamış iki kişinin değer ve kıymetini bu hareketler herhalde tayin edebilecek güçtedir. Herkese hakkını vermek gerekir. (s. 166-167) İbn Teymiye'ye Göre İbn Arabi Mustafa Kara Dergah Yayınları

İ​mam Ahmed b. Hanbel'in meclisinde birisi sufilerden, ​ "İ limden yoksun bir şekilde mescitte tevekkül edip otururlar." ​  şeklinde bahsedince Imam Ahmed b. Hanbel, "Onları mescitte ​  oturtan ilmin ta kendisidir" dedi. "Bütün istekleri bir lokma ve ​  bir h ​ı rkadan ibarettir." denilince ​İ​ mam Ahmed, ​"A ​ rzusu bunlar ​  olan kişiden daha mazur görülebilecek kimse bilmiyorum ​"​ dedi. ​"​ Bir nağme duyduklarında kalkar ve raks ederler." denildiğin ​ de ise imam Ahmed, ​"​ Bırakın, rablerine neşelerini izhar etsinler." şeklinde cevap verdi. ​ ​ (s. 21) Allah yolunun yolcusu bir derviş için zikir meclisinde bulunmaktan ve Rabbiyle ferah bulunmaktan başka bir neşe yoktur. (s. 75) Her Müslüman'a vacip olan şeriat- ​ı​ Muhammediyye'nin za ​ hirini koruması, durumunu bilmediği kişi hakkında hayır düşünmesi ve insanları daima iyiye yorması, hakkında kesin bilgiye erişmeden ve emin olmadan onları ayıplamamasıdır. Z...