Posta Kutusundaki Mızıka
Halbuki ay, Yemen’deki askerin son sığınağıydı. Çölün sokakları yoktu ve potacılar adres ararken delirmişlerdi. Gidenin gelmediği yere şimdi kim yazacaktı ? Yemen’deki asker bağırdı; öyle bağırdı ki; kumların içindeki yılanlar, akrepler ve kertenkeleler fırladılar; fırladılar ve bu sesin sahibi için dua ettiler. Yemen’deki asker telgrafın tellerini kurşunlayamazdı, çünkü göğe baktığında gördüğü yalnız yıldızlar ve aydı. Evet aydı ! İşte o zaman muhayyilesi elinden sıkıca tuttu. İşte o gece Yemen’deki asker kalbine sesi duyurdu. Ay o kadar büyüktü ki, çöl çok küçük kaldı. Ay o kadar parlaktı ki,çöl kendini seyre daldı. Ay o kadar yakındı ki, Yemen’deki asker mırıldandı:
“Şimdi bakıyor mudur o da ?”
Sevgili Dost,
Sana bu satırları ayı koparılmış bir göğün altında yazıyorum.
POSTA KUTUSUNDAKİ MIZIKA
A. Ali Ural
Şûle Yayınları
Yorumlar