Endülüs Sufileri
Bu portreler İbn Arabi Hazretlerinin Ruh’ul-Kudüs (Kutsal Ruh) ve Durrah el-Fakirah (En Değerli İnciler) isimli iki eserinden alınmış. Fakat çeviri maalesef pek hoş değil...
Ebu El-Abbas Bin Tacah
Verdiği her nasihati Kuran’da bulmak olasıydı. “Bilgi, her şeyin en üstünde olan Kuran’ın nurundan elde edilen bir nurdur. Nasıl bir lambadan başka bir lamba yakılırsa, bütün bilgi de nur üzerine nur olan Kuran’dan gelir. Evladım, Allah’a şükürler olsun ki nurumuzu O’ndan alabilelim diye bize Kendisi’nin göklerin ve yerin nuru olduğunu öğretti. Bu yüzden nurumuzu kendi gerçek kaynağında arayalım!” der ve daima, Kuran üzerinde derin biçimde düşünmeyi ve tüm bilgileri ondan edinmeyi önerirdi. (s.175)
Ebu Abdullah El-Kazzaz
Kordoba’daki hastalıklıların imamıydı. Çok ender rastlanabilecek bir kişiydi. Bu insanlarla birlikte yaşamayı nasıl bulduğunu sorduğumda bana, bu insanlardan sadece bir misk kokusu geldiğini duyduğunu söylemişti. (s.188)
Ebu Abdullah Muhammed Bin El-Mücahid
Bir gün Halife Ebu Yakup onu ziyarete gelmişti. Konuşma sırasında Halife, “Ey Abdullah! Böyle tek başına yaşamak sana yalnızlık duygusu vermiyor mu?” diye sordu. O da, “Allah’a yakın olmak, tüm yalnızlıkları ortadan kaldırır; sürekli olarak O benimle birlikteyken nasıl yalnız olabilirim ki? Ne zaman şanı yüce Rabbim ile konuşmak istesem, elime Kuran’ı alırım ve ne zaman da O’nun Elçisi ile konuşmak istesem, Hadislere bakarım ve eğer onun izleyicileri ile bir arada olmak istersem, onların hayatları ile ilgili bir kitap okurum. Böylece herkesle konuşabiliyorum. O zaman nasıl yalnızlıktan söz edebilirsiniz, Ebu Yakup?” diye yanıtladı. (s.211)
Muhyiddin İbn Arabi, Endülüs Sufileri, Çev: Dr. Refik Algan, Dharma Yayınları
Yorumlar