Gönül

Natsume Soseki'nin Gönül romanı, modernleşmenin yol açtığı yalnızlık ve ahlaki bunalımları, Sensei'nin trajedisi üzerinden anlatıyor.

***

Özgürlük, bağımsızlık ve bencillikle dolu bu devirde doğmanın bedelini yalnızlıkla ödüyoruz. (s. 48)

Zeki olduğunu muhatabına kabul ettirip bunu gurur vesilesi yapacak kadar modern değildi hanımefendi. İnsan gönlünün daha derinlerinde yatan bir şeyleri önemsiyor gibi görünüyordu. (s. 54)

Sen şimdi akrabalarının arasında 'Özellikle kötüdür diyeceğim biri yok gibi" dedin, değil mi? Sen cidden dünyada 'kötü insan' diye bir tip olduğunu mu sanıyorsun? Dünyada böyle kalıba sokabileceğin 'kötü insan' diye bir şeyin olması mümkün değil. Normal zamanlarda herkes 'iyi insan'dır. En azından hepsi 'normal insan'dır. Gelgelelim bıçak kemiğe dayandığında bir anda 'kötü insan'a dönüşmeleri işin korkunç tarafı. Bu yüzden temkini elden bırakamayız." (s. 89)

Yatarken kendi geçmişimi düşündüm. Geleceğimi hayal ettim. Sonra da ikisi arasında arabuluculuk yapıp sınırı çizen bu diploma denen şeyin hem anlamlı hem de anlamsız tuhaf bir kâğıt olduğunu düşündüm. (s. 100)

Şehir uykuya daldığında işitilebilen tren sesleri de artık kesildi. Kepenklerin ardından sonbaharı gizlice anımsatırcasına bir tonda kim bilir ne zamandan beri öten bir ağustos böceğinin dokunaklı sesi belli belirsiz geliyor. (s. 181)

Sözcükler, sadece havada yayılan dalgalar değildir, çok daha güçlü şeyler üzerinde çok daha güçlü etkileri vardır ne de olsa. (s. 196)

İnsanların onun hakkında ne düşündüğünü umursayacak kadar zayıf bir karakterde değildi. Eğer bir şeye inanırsa tek başına o yolda ilerleyecek cesaret ve gözü peklikte bir adamdı. (s. 291)

Bugünkü beni meydana getiren geçmişim, benim dışımda hiç kimsenin anlatamayacağı bir insani tecrübe olduğundan, insanoğlunu anlamak isteyen senin ve başka insanlar için onu yalan dolansız yazıp bırakma çabalarım boşa gitmeyecek diye düşünüyorum. (s. 340)

Gönül

Natsume Soseki